درسته حرف زدیم....درسته صداتو شنیدم....
درسته خندیدم و خواستم که یادم بره تو مدتهاست اونی که بودی نیستی...درسته خواستم مثل قبل باشم....
اما نشد...نشد که فراموش کنم تو خیلی عوض شدی!چون حتی نتونستی مثل قبل باشی...شایدم نخواستی!
بیخیالش...بیخیال دلتنگی من واسه چیزی که اون روزا بودی...
میدونم نمیرسی....درگیری...وقتت پره...زنگی این روزا سخته و پرمشغله...و اینو میدونم تو هیچ وظیفه ای درمقابلم نداری!
اما قبول داری....اگه میخواستی میشد....اگه میخواستی میتونستی....
خوشبحالت که ارومی...خوشحالی...بی دغدغه...به فکر حل مشکلاتتی...
من ظاهرا خوبم...میخندم....باور دارم زندگی بهتره...اما راستش هیچکس جز خدا نفهمید و نمیفهمه چه زجری میکشم....چه حال سختی رفتارات....
دلم خیلی پره........کاش عین خودت بودم...کاش...
لیلا مقربی : همیشه یک دلیل هست برای اینکه کسی را غیر معمولی دوست بداریم...! مثلا لبخندش مثلا چشم‌هایش مثلا حرف‌هایش...
چی شد که دلم برات رفت؟؟؟چی شد که اومدی و دلمو بردی؟من داشتم زندگیمو میکردم لعنتی....اما تو همه چیو خراب کردی!
حالا با خرابه های دلم چیکار کنم؟با تیکه های شکستش...راستش فکرشو نمیکردم....اما دوست داشتن خیلی سخته!خیلی
حق داری...
اخه انقدر وقتت پره
انقدر سرت گرمه به زندگی
که جایی واسه دلتنگی نمیمونه
کاش یه روز جای تو بودم
کاش زندگی تورو داشتم...
خوشبحال تو و زندگیت
که هیچ جایی واسه دلتنگی نیست!
نمیدونم کجای کار من میلنگه...
که هرچی سرم شلوغ تره
بیشتر یاد دلتنگیام میفتم...
کاش مثل تو بودم...کاش...
فرید صارمی : آدم کسی که دوستش داره رو یادش نمیره فقط یاد میگیره کمتر راجع بهش حرف بزنه، کمتر فکر کنه تا کمک کنه دلش کمتر تنگ بشه همین... گوش کردی؟ یادش نمیره...
+مثه من...که هیچ وقت تورو یادم نمیره
من آدم‌های خوب زیادی را میشناسم که از دست داد‌مشان. این را میدانم که زنده‌ان و خوشبخت؛ اما خب شاید تا آخر زندگی دیگر هیچ‌وقت همدیگر را نبینیم. دانستن این حقیقت باعث این نمیشود تا فکر کنم حتما من آدم بدی بوده‌ام که این‌طور از یکدیگر دور افتاده‌ایم. یک روزی یاد میگیریم که این فقط یکی از مهمترین خاصیت‌های زندگی است: هیچ‌وقت نمیتوانی همه‌چیز و همه‌کس را در کنار خودت نگه بداری. چه خوب و چه بد. پویان_اوحدی