من آدم‌های خوب زیادی را میشناسم که از دست داد‌مشان. این را میدانم که زنده‌ان و خوشبخت؛ اما خب شاید تا آخر زندگی دیگر هیچ‌وقت همدیگر را نبینیم. دانستن این حقیقت باعث این نمیشود تا فکر کنم حتما من آدم بدی بوده‌ام که این‌طور از یکدیگر دور افتاده‌ایم. یک روزی یاد میگیریم که این فقط یکی از مهمترین خاصیت‌های زندگی است: هیچ‌وقت نمیتوانی همه‌چیز و همه‌کس را در کنار خودت نگه بداری. چه خوب و چه بد. پویان_اوحدی