۱۲۴


بخواه تا که بیفتد

آن اتفاقِ خوبِ نیفتاده

بخواه تا که قلبت آرام گیرد

بخواه تا که رخ دهد

معجزه ای محال،

آنجا که نشانی از نور نیست

بخواه تا که برآورده شود

آن آرزویِ شیرینِ فراموش شده


بخواه تا که دردها اسیر شوند

آنجا که روی آرامش را بوسیده ای

بخواه تا که بشود. .!

بگذار دنیا سرش را پایین بیندازد

آنگاه که سجاده ات را

تنها به سوی دلت پهن کرده ای. . .


حاتمه_ابراهیم_زاده 


نظرات 0 + ارسال نظر
امکان ثبت نظر جدید برای این مطلب وجود ندارد.